Het afscheid

Zaterdagochtend: de stapel stenen staat er nog steeds. Deze zal nog enige weken een rustig leven leiden. Wij niet. Wij beginnen aan de laatste werkdag.
We doen het rustig aan en niemand neemt dit ons kwalijk, Al het werk dat wij verrichten hoeft niet gedaan te worden door een filipino. Minder werkeloosheid dus. De bouwvakkers zijn prima vaklui, doen gestaag hun werk in zware en warme omstandigheden. De bouw verloopt soepel en de samenwerking is perfect. Bouwteam Hoogland is eigenlijk een paar weken te vroeg voor het metselwerk en dergelijke, maar dat is verwerkt en geaccepteeerd.
Henny en Gerard zijn weer op de steiger aan het vlechten en de anderen werken op de sociale werkplaats, een overkapping die als kerk en schoolgebouw is ingericht.
Het gebouw wordt echt tyfoonbestendig.
Daarom zijn de fundering en de kolommen extra dik met stevig ijzeren vlechtwerk. Op de foto, s hieronder bij de reacties is dat goed te zien
Het gaat gebruikt worden voor ontmoetingen, cursussen, de dokter etc. En mocht er ooit een keer een tyfoon komen dan is dit de schuilplaats voor de duizenden mensen die in deze buitenwijk van Bogo wonen.
Ook de scholieren van een naastgelegen middelbare school zullen hier de tyfoon overleven.
Voor ons wacht er nog een verrassing. Als afscheid krijgen we een lunch aangeboden. Heerlijk: hele kippen, hele vissen en garnalen staan voor ons klaar.Na het eten is alles op. Niet door ons. Nadat wij ons tegoed hadden gedaan mochten de lokalen verder eten.
De restanten gingen naar de loslopende honden met wie Johan al een band had opgebouwd. Als toppunt kregen wij nog enige koude rakkers die wij in de kerk mochten opdrinken. wij gaan in de toekomst vaker naar de kerk.
De mensen zijn dankbaar naar ons, zeker toen zij ons afscheidcadeau ontvingen: zoals gereedschap, tassen, t-shirts, basketbalballen, voetballen, een voleybalnet met ballen voor de damesen en overgebleven voedsel. Zij waren echt blij. Temeer toen zij hoorden een dag extra salaris te ontvangen: 200 pesos, 3,80 euro. Waar gaat het in deze wereld nog over? Daar kun je mensen nog echt verrassen.

Ook gaven we een kleine Hooglandse vlag die in het gebouw een plaatsje gaat krijgen. Nog even gezellig met zijn allen op de foto en dan in de bus
uitgezwaaid door onze collega's van een week en vele omwonenden.
Het afscheid was gemeend.
Het gebouw is over 3 maanden klaar werd ons beloofd. Dan zal de stapel stenen wel verdwenen zijn, echter niet met behulp van Hooglandse handen.
in totaal hebben we 11.500 euro bij elkaar gebracht. Dit moet voldoende zijn voor materiaal en salarissen.
Alle sponsoren hiervan hartelijk dank.

In de bus konden we nog zien in welke erbrmalijke omstandigheden vele Filipijnen leven: werk voor vele bouwteams.
Snel naar het hotel, douchen, koffer inpakken en via een groen heuvelachtig landschap met veel palmbomen, suikerriet, krotten, vele honden die de weg oversteken , veel spelende kinderen en schitterende vergezichten over de Stille Oceaan.
Tegen de avond zijn we in het Stalla Hotel te Cebu, een havenstad met ruim 1 miljoen inwoners. Een paar biertjes en dan nog een paar biertjes en dan slapen.

Zondag.
De volgende dag staat de bus van Sunshine Corner weer klaar en brengt ons naar het tehuis van straatkinderen in een buitenwijk van Cebu.
Ook nu weer zien we in welke barre omstandigheden veel mensen hier leven.
In het tehuis ontmoeten we veel oude bekenden. Het voelt goed en de mensen zijn blij. De kinderen zien er gezond, goed verzorgd en blij uit.
Hier ontvangen ze een veilige opvoeding.
Dat merk en voel je overal, mede mogelijk gemaakt door vele sponsoren via de familie van der Sliuijs uit Hoogland. Maar ook door het systeem en de leiding. Vier gastouders die tesamen met hun eigen kinderen 12 kinderen opvoeden, meisjes en jongens gescheiden. Een baby van 2 maanden oud wordt door iedereen lieflijk behandeld. Voor haar is er plaats omdat een ouder "straatkind" het diploma voor onderwijzeres heeft gehaald en nu op eigen benen staat.
We inspecteren de 4 keukens die 2 jaar geleden door ons geplaatst zijn, met behulp van uw geld. Alles ziet er piekfijn uit, netjes onderhouden en schoon. Ook is er van het sponsorgeld keukenapparatuur gekocht o.a. koelkasten. Alls is nog in perfecte staat. Dekbedden zijn nog niet versleten.
Ook nu weer worden we hartelijk ontvangen, getracteerd op leuke dansjes, fly- overs, breakdance en goed klinkend gezang, alles opgevoerd per familie. Geweldig om dit te zien. Iedereen had zijn best gedaan de kunstjes in te studeren.
Wij konden niet achterblijven en tracteerden op pizza, cola en ijs.
Wat kun je kinderen en ouderen daar, blij mee maken.
Toch nog een minpuntje gevonden. Er was wel iets versleten:
de basket-, voetbal- en volleyballen.
Dat hebben wij opgelost. Een gejuich kregen wij als dank.

De kinderen en de leiding van Sunshine Corner waren ons niet vergeten en wij hebben gezien dat het goed was.
Wij hopen datzelfde gevoel over te houden van het project van dit jaar.
Wij hopen dat het nooit gebeurt. Maar mocht er ooit nog een tyfoon zijn en de weg naar Bogo vinden en vele honderden mensen schuilen in het gebouw, dan zou het zo maar kunnen zijn dat een aantal, kijkend naar de Hooglandse vlag denkt:
bedankt Hoogland.

Dit was het laatste verslag van Bouwteam Hoogland 2014.
Dank aan
alle sponsoren
Sunshine Corner
Tito en Lenie, de directie van Sunshine Corner
Paula en Dik van der Sluijs, bestuur Sunshine Corner
Familie, vrienden en kennissen van het Bouwteam
U als lezer

Wij hebbnr er wederom een goed gevoel aan overgehouden.
Johan, Bert, Henny, Cor, Gerard en Chris.

Allen bedankt en tot........
.en wees blij met Hoogland en omgeving.