Aankomst in Cebu

Tjonge, tjonge! Wat waren we blij toen we op het vliegveld van Cebu
onthaald werden door Gerard en Chris. Niet vanwege hun aanwezigheid, maar meer omdat dit het einde betekende van een reis van 27 uur.
Met tijdens deze reis een zit van ruim 11 uur opgevouwen op de plaatsen 68 C,D,E en F, een rondrit per taxi door de buitenwijken van Hong Kong
met zijn kolossale flats en een bezoek aan de grootste zittende Boeddha.
Dit alles om onze tussenstop van 9 uur te overbruggen.
Daar stonden we dan op het vliegveld van Cebu: Henny, Bart, Johan en Cor.
Ook aanwezig waren Tito en zijn vrouw Lenie, de directie van het tehuis voor straatkinderen in Cebu. Het doel van de reis van Bouwteam Hoogland 2012.
Dit tehuis, oorspronkelijk gestart in het centrum van Cebu, maar inmiddels verplaatst naar een meer rustige buitenwijk. Het is een soort kasteelachtig, hokkig gebouw, maar wel erg degelijk en robuust, gelegen aan een riviertje met aan de overkant een mooie beboste berg.
De keukens waren aan vervanging toe, een uitdagend klusje voor Bouwteam Hoogland.

Gerard en Chris waren al een paar dagen eerder vertrokken om voorbereidingen te treffen.
Samen met Dik van der Sluis, de financiele man van het tehuis, en Ttito werden materialen besteld bij de plaatselijk bouwmarkten; natuursteen bladen, spoelbakken, kunststof bovenkastjes, lijm e.d.
Dit alles mogelijk gemaakt door de vele sponsoren uit Hoogland en omstreken. Hiervoor namens de kinderen hartelijk dank.
Lokale arbeiders waren met het sloopwerk begonnen en Chris en Gerard waren al gestart met het plaatsen van de keukens.
De rest van het BH kon ook gelijk aan de slag op de eerste werkdag, dinsdag. Oud metselwerk werd met moker en breekijzer geslecht, oude kastjes gesloopt, natuursteenplaten werden op maat gezaagd en kunststof kastjes werden geplaatst. Gerard had in de voorbereidingsperiode met een dikke lijn aangegeven waar ze geplaatst moesten worden. Chris, Johan en Cor gingen aan het werk. Fijn, het eerste kastje hangt. Mooi werk. Totdat een van de huismoeders even komt kijken, een kleine vrouw net zoals zovele andere Filipino's. Johan kijkt haar aan en kijkt naar de hoogte van het kastje. Het hangt goed, ze kan haar hoofd niet stoten. Maar kan ze wel bij het kastje komen? Bij de onderste planken wel, maar om iets op de bovenste plank te zetten, had ze een huistrapje nodig. Erg onhandig in een keuken. Het probleem was snel verholpen door de kastjes lager te plaatsen.
Ik ga ook niet mededelen dat er een aantal kastjes onderste boven hing, want dan gaat een ieder twijfelen aan de bouwcapaciteiten ven het team en daar is absoulut geen reden voor.
Rond half vijf zit de eerste bouwdag er op en brengt Tito ons terug naar het hotel met een busje waarin eerder die dag kinderen naar school zijn vervoerd.
Altijd weer spannend zo'n eerste bouwdag en natuurlijk kan er altijd iets mis gaan, maar we kijken met zijn allen terug op een goede start.
Het avond eten smaakte ons prima, evenals de biertjes, want het was wel een hete en stoffige dag.

De nachten verlopen tijdens onze bouwreizen altijd zoals voorspeld.
Je hebt de keuze tussen slecht slapen vanwege het geluid van de airco
of slecht slapen vanwege de warmte omdat je de airco hebt uitgezet.
Ikzelf heb gekozen voor de tweede optie, misschien kies ik komende nacht voor een andere mogelijkheid.

Om 6.30 gaat de telefoon. Wie belt er nu op dit tijdstip? En wie heeft mijn nummer doorgegeven? Het blijkt de receptie te zijn, de wake-up call.
Om 6.45 uur staat het heerlijke ontbijt klaar met mangosap, koffie en heerlijke eieren met bacon. Een goede start voor een nieuwe bouwdag.
De bediening en service maakt je vrolijk.
Klokslag 7.30 rijdt Tito voor om ons naar de bouwlocatie te brengen, door het drukke, chaotische verkeer van Cebu, en stad met bijna 1.000.000 inwoners.
Een nieuw bouwdag gaat beginnen, alleen ik druk even mijn snor. De anderen gaan onder leiding van Gerard aan de slag in de met stof gevulde keukens.
Mijn taak is nu de Hooglandse vlag ophangen, even tussendoor een auto aanduwen en het schrijven van een reisverslag.
Ik doe rustig aan.Ik hoop dat de stof langzaam neerzakt. Pas dan sluit ik me aan bij het Bouwteam of eerder als Gerard als Gerard mijn tactiek doorheeft.
Cor, 7 november 2012.