Woensdag

Het is weer twee uur, maar nu op woensdag.
Gisteren hebben we na het werk nog een paar biertjes genomen. Gerard om de pijn van zijn blessure weg te werken , want hij slikt geen paracetamol. Wij om het vochtverlies van een dag hard werken aan te zuiveren, want kraanwater is ons afgeraden door het thuisfront. Dat schijnt ongezond te zijn.
Tijdens het eten gebeurde er nog iets bijzonders. Het gebit van Bart brak in tweeen. Het was een mooi breuk. Morgen maar naar de tandarts.
Die ochtend na het ontbijt bij onze buren, een omeletje voor omgerekend 0,75 euro stond het vrachtwagenbusje weer klaar om ons naar het werk te brengen. Bart en Cor gingen weer terug naar het dorp voor een paar tangen ( gereedschap ), brood en voor het gebit. Aangekomen bij de tandarts pakte deze het gebit in zijn blote handen en bedacht zich toen dat wij buitenlanders waren en pakte toen een tissue. Hij keek er even naar, vroeg wat we hier deden, liet een stukje ijzerdraad zien, een tang en wat bisonkit en vertelde dat hij het gebit kon maken. Dit was een echte bouwvakker. Na een half uur wachten, wat sllenteren in de omgeving en een koffie kon Bart het gebit in ontvangst nemen. Het zag er prima uit, het ijzerdraad was keurig weggewerkt. En het paste. Bart was zeer tevreden. En dan afrekenrn. Dat was schrikken: 500.........pesos, 9 euro.
Terug op de bouw sloten Bart en Cor zich met plezier aan bij de bouwvakkers. Zij hadden pauze. Na de pauze met zijn allen wederom aan het grondwerk met stompe batsen en een lemige grond vol met keien.
Zwaar en vervelend werk.Gelukkig, het is 12 uur pauze en de bierworstjes, broodjes kaas, de cup of soup gaan snel naar binnen.
We waren naar Bogo gekomen om te metselen en kozijnen te plaatsen.
De motivatie liet ons even in de steek, mede door de temperatuur van boven de 30 graden.
Dus even een wandelingetje gemaakt om de schade van de storm van een jaar geleden te bekijken: omgevallen bomen, afgerukte daken, roestige golfplaten en bouwafval op een grote hoop. Ook even een bezoekje gebracht aan een groot Mariabeeld, een plek om te bidden. Een mooie gelegenheid om voor minder zwaar werk te bidden, maar daar werd door de bouwvakkers geen gebruik van gemaakt. Een enkel Filipino, veelal gelovige mensen deed dit wel.
Terug op de bouw was er bezoek: Tito en Lenie. Ze beken de bouw en namen eten voor ons mee. Heel attent, maar het bouwteam had net gegeten. Slechts een persoon nam wat te eten van het vlees met het spekzwoerd er nog aan.
Nog twee uur te gaan. We gaan weer aan het werk en ik heb nu de gelegenheid op stok te gaan in het kiippenhok om mijn verhaal te schrijven. Het viel niet mee om de computer aan te krijgen, want de directie van dit winkelcomplex zat met 4 man te kaarten om 1 peso, een halve cent.
Daar was meer aan te verienen dan het gebruik van de computer, 5 pesos voor een half uur.
Gegroet aan alle lezers en sponsoren en tot morgen.
mvg Cor