Het afscheid
Door: Cor
12 November 2012 | Filipijnen, Cebu City
Het is zaterdagmiddag 14.00 uur.
Het bouwteam heeft alle keukens netjes opgeruimd en aan de timmermannen uitgelegd hoe ze volgende week de keukens ( deurtjes en waterleiding ) af kunnen maken. Je kunt merken dat al de tiende bouwreis van Gerard is. Hij spreekt al Engels zonder te vloeken. Helaas waren de vaklui, in dienst van het tehuis, deze week 1,5 dagen afwezig, want de schoolbus ( mede gesponsord door een huis aan huis collecte in Bunschoten ) moest gerepareedr worden. Dat is belangrijk, want de kinderen moeten naar school. Het zijn wel handige mensen, dus het komt wel goed met de keukens. Wij hebben er vertrouwen in. Ook oudere bewoners van het tehuis hebben ons geholpen, zeker op vrijdag en zaterdag met het schuren en schilderen. De wil is duidelijk aanwezig. Ze hebben een positieve uitstraling en maken onderling plezier.
Tijdens het afscheid zaten de kinderen in plastic stoelen op de binnenplaats. Op de muurjes rondom zaten de huisouders en het personeel. De honden renden daar tussendoor, geen aanacht hebben de voor de ceremonie, voor Filipo's wel belangrijke momenten.
Er werd begonnen met een gebed.
Daarna nam de directie het woord Tito en Lenie. Ze bedankten ons echt gemeend. Ze waren blij met het resultaat: de nieuwe keukens. Die waren echt aan vervanging toe. Het budget van ons was voldoende om ook oude koelkasten, fans? kookplaten, waterkokers en dergeleijk te vervangen. Er moesten echt nieuwe komen. Kosten die niet uit de jaarlijkse begroting betaald kunnen worden. Er bleef zelfs geld over voor kussenslopen en beddekovetrekken.
Voor dit alles werden we bedankt met mooie woorden en een schitterende grote fotocollage. We waren echt ontroerd.
Zeker toen ons werd medegedeeld wat voor wij bijzondere mensen we zijn, mensen met een roeping. We werden onderscheiden door de burgemeester van Cebu, zelf niet aanwezig. Wat deze onderscheiding precies inhoudt zullen wij nooit te weten omen.
Het bouwteam had natuurlijk het laatste woord en bood de kinderen
spelmateriaal aan. Dit werd enthousiast ontvangen: een snookerbiljart,
vier dvd spelers en ook voor iedere groep een zak met ballen, waarvan een gesposord door de kleinzoon van Bart, Bart.
Het sportieve Hooglandse Bouwteam daagde gelijk Sunshine corner uit voor een basketblwedstrijd, sport nummer 1 in de Fipipijnen. Zelfs met de sterkste opstelling en Gerard dus als reserve, hadden we dit beter niet kunnen doen. De uitslag zal voor de lezer altijd obekend blijven.
Daarna tracteerde BH op cola, pizza en ijs. Eem mooi moment om afscheid te nemen. We namen ook afscheid van onze Hooglandse vlag. Volgens directeur Tito wordt het tehuis vanaf heden Hoogland Corner genoemd.
Wij vertrekken, de keukens en de Hooglandse vlag achterlatend. Maar een fijn blijvend gevoel meenemend naar ons mooie Hoogland.
In de loop van de week is het ons duidelijk geworden waarom tehuizen zoals Sunshine Corner zo belangrijk zijn. Er is nog veel armoede en ellende in de Filipijnen: om geld schooiene bedelaars, op straat slapende kinderen, om geld smekende gehandicapten, jonge moeders met baby's in hun armen, die je vragen om hen te helpen. Kans op een mooie toekomst is in dit soort landen bijna onmogelijk. Ben je geboren in een van de krotttenwijken dan is je leven bijna uitzichtloos.
Daarom is het goed tehuizen zoals SunshineCorner in stand te houden. Dit soort tehuizen biedt een mogelijkheid voor een goede teoekomst.
In ieder geval geeft het 48 kinderen hoop en een kans, zeker met de enthousiaste begeleding die daar aanwzig is.
Met het goede gevoel dat 48 kinderen een kans hebben en wetende dat het voor velen uitzichtloos is, stappen we in het vliegtuig.
Een vervoermiddel die de meest Filipino's alleen vanaf de grond zien.
Op weg naar een betere werled, het mooie Hoogland. We zijn dankbaar dat we daar ( of in de buurt, Chris ) geboren zijn.
We zijn weer een ervaring rijker.
Een Hooglandse bloeddruppel op een Cebuse kookplaat.
Wij als Bouwteam Hoogland zijn dank verschuldigd aan al onze sponsoren.
Zonder hen geen Bouwteam Hoogland. Zonder hen geen betere mogelijkheden voor 48 kinderen in Cebu.
Wij zijn ook dank verschuldigd aan Dik en Paula van der Sluiijs, de financiele moteren van Sunshine Corner.
Wilt u meer weten over het tehuis kijk dan op www.subshinecorner.nl
Het bouwteam heeft alle keukens netjes opgeruimd en aan de timmermannen uitgelegd hoe ze volgende week de keukens ( deurtjes en waterleiding ) af kunnen maken. Je kunt merken dat al de tiende bouwreis van Gerard is. Hij spreekt al Engels zonder te vloeken. Helaas waren de vaklui, in dienst van het tehuis, deze week 1,5 dagen afwezig, want de schoolbus ( mede gesponsord door een huis aan huis collecte in Bunschoten ) moest gerepareedr worden. Dat is belangrijk, want de kinderen moeten naar school. Het zijn wel handige mensen, dus het komt wel goed met de keukens. Wij hebben er vertrouwen in. Ook oudere bewoners van het tehuis hebben ons geholpen, zeker op vrijdag en zaterdag met het schuren en schilderen. De wil is duidelijk aanwezig. Ze hebben een positieve uitstraling en maken onderling plezier.
Tijdens het afscheid zaten de kinderen in plastic stoelen op de binnenplaats. Op de muurjes rondom zaten de huisouders en het personeel. De honden renden daar tussendoor, geen aanacht hebben de voor de ceremonie, voor Filipo's wel belangrijke momenten.
Er werd begonnen met een gebed.
Daarna nam de directie het woord Tito en Lenie. Ze bedankten ons echt gemeend. Ze waren blij met het resultaat: de nieuwe keukens. Die waren echt aan vervanging toe. Het budget van ons was voldoende om ook oude koelkasten, fans? kookplaten, waterkokers en dergeleijk te vervangen. Er moesten echt nieuwe komen. Kosten die niet uit de jaarlijkse begroting betaald kunnen worden. Er bleef zelfs geld over voor kussenslopen en beddekovetrekken.
Voor dit alles werden we bedankt met mooie woorden en een schitterende grote fotocollage. We waren echt ontroerd.
Zeker toen ons werd medegedeeld wat voor wij bijzondere mensen we zijn, mensen met een roeping. We werden onderscheiden door de burgemeester van Cebu, zelf niet aanwezig. Wat deze onderscheiding precies inhoudt zullen wij nooit te weten omen.
Het bouwteam had natuurlijk het laatste woord en bood de kinderen
spelmateriaal aan. Dit werd enthousiast ontvangen: een snookerbiljart,
vier dvd spelers en ook voor iedere groep een zak met ballen, waarvan een gesposord door de kleinzoon van Bart, Bart.
Het sportieve Hooglandse Bouwteam daagde gelijk Sunshine corner uit voor een basketblwedstrijd, sport nummer 1 in de Fipipijnen. Zelfs met de sterkste opstelling en Gerard dus als reserve, hadden we dit beter niet kunnen doen. De uitslag zal voor de lezer altijd obekend blijven.
Daarna tracteerde BH op cola, pizza en ijs. Eem mooi moment om afscheid te nemen. We namen ook afscheid van onze Hooglandse vlag. Volgens directeur Tito wordt het tehuis vanaf heden Hoogland Corner genoemd.
Wij vertrekken, de keukens en de Hooglandse vlag achterlatend. Maar een fijn blijvend gevoel meenemend naar ons mooie Hoogland.
In de loop van de week is het ons duidelijk geworden waarom tehuizen zoals Sunshine Corner zo belangrijk zijn. Er is nog veel armoede en ellende in de Filipijnen: om geld schooiene bedelaars, op straat slapende kinderen, om geld smekende gehandicapten, jonge moeders met baby's in hun armen, die je vragen om hen te helpen. Kans op een mooie toekomst is in dit soort landen bijna onmogelijk. Ben je geboren in een van de krotttenwijken dan is je leven bijna uitzichtloos.
Daarom is het goed tehuizen zoals SunshineCorner in stand te houden. Dit soort tehuizen biedt een mogelijkheid voor een goede teoekomst.
In ieder geval geeft het 48 kinderen hoop en een kans, zeker met de enthousiaste begeleding die daar aanwzig is.
Met het goede gevoel dat 48 kinderen een kans hebben en wetende dat het voor velen uitzichtloos is, stappen we in het vliegtuig.
Een vervoermiddel die de meest Filipino's alleen vanaf de grond zien.
Op weg naar een betere werled, het mooie Hoogland. We zijn dankbaar dat we daar ( of in de buurt, Chris ) geboren zijn.
We zijn weer een ervaring rijker.
Een Hooglandse bloeddruppel op een Cebuse kookplaat.
Wij als Bouwteam Hoogland zijn dank verschuldigd aan al onze sponsoren.
Zonder hen geen Bouwteam Hoogland. Zonder hen geen betere mogelijkheden voor 48 kinderen in Cebu.
Wij zijn ook dank verschuldigd aan Dik en Paula van der Sluiijs, de financiele moteren van Sunshine Corner.
Wilt u meer weten over het tehuis kijk dan op www.subshinecorner.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
