Op naar het kooppunt.

Het is zaterdag 10 november 10,00 uur.
De kinderen hebben geen school en het is een gezellige drukte in en rond het tehuis. Een tiental kinderen verzamelt stenen en zand uit de rivierbedding om te gebruiken voor fundering, paden en metselwerk.
Na een grote regenbui wordt het gratis aangevoerd. De kinderen hebben er plezier in, hoewel het verplicht is iedere zaterdag 3 uur te werken.
Er wordt bij gezongen en gelachen.
Anderen wassen de schoolbus,vegen het terrein, wieden de tuin, doen de was. Een klein meisje schraapt een kokosnoot leeg.
Binnen is een ouder meisje een stamboom aan het tekenen, knippen en plakken. Een opdracht van school. De jongere kinderen kijken toe.
Je proeft dat er een goede sfeer heerst. Ook de computers worden gebruikt voor het huiswerk. Het hele tehuis ademt rust en vertrouwen uit.
Het bouwteam is ook aan rust toe. Het is al weer de laatste bouwdag.
Gerard heeft alle keukens gekit. Het hout is gezaagd en geschilderd. Samen met lokale bouwvakkers worden de frames van de keukendeurtjes geplaatst. Vreemd dat je een volwassene bouwvakker uit moet leggen hoe een schroefboormachine werkt. De deurtjes volgen later.
Het bouwteam heeft er zin in, misschien wel omdat het de laatste dag is.
Er is veel gebeurd deze week. De vier keukens zitten er in.
Alleen de waterleiding kon niet worden aangesloten, omdat boor 33 ontbrak. Een voorstel om te werken met boor 16 en 17, samen 33, werd verworpen. Gelukkig maken de lokale mensen dit werk volgende week af
en kunnen de keukens in gebruik worden genomen en kan het kookpunt bereikt worden. Ze krijgen de komende 15 jaren een zware taak om iedere dag 15 mensen van voedsel te voorzien.
Het Bouwteam Hoogland is goed gesponsord. Dit kwam goed uit, zodat ook andere zaken konden worden vervangen, zoals ieen drietal koelkasten en een aantal fans of fannen, ik weet het niet. Ook waterkokers en kookplaten konden worden aangeschaft.Het wordt een keuken voor de toekomst.
Vandaag, zaterdag, was het rustig op de weg.
Toch gaan de ramen dicht en de deuren op slot. Hoewel het in de buitenwijken vrij rustig lijkt wordt ook hier geroofd.
Het werd ons ontraden de lokale markt te bezoeken. Dit hebben we dus wel gedaan, 's avonds na het werk.
Op die markt is het een enrome drukte en er is chaos. Iedereen friemelt door elkaar heen met handkarren, volgeladen manden en fietsen. De waren staan tot midden op straat opgesteld. Er is nauwlijks plaats
te lopen. We blijven bij elkaar met de hand op de knip, letterlijk en figuurlijk. We blijven Hollanders.
Gelukkig, hier is het rustig, zelfs met 48 kinderen in de leeftijd van 0 tot en met 24 om je heen. Het zal hier nog rustiger worden als wij vertrokken zijn. Het geluid van het boren en het timmeren zal dan verleden tijd zijn.
Maar eerst krijgen wij dadelijk nog het afscheid nemen.
De ouders, leiding en kinderen waren tegen de middag al dankbaar toen ze de keukens mochten bekijken.
Ze lieten duidelijk blijken dat ze tevreden waren.
Ook wij zijn tevreden en we kunnen met een goed gevoel terug kijken op een maandenlang voorbereiding, een zware werkweek en vier mooie keukens.